Zoeken:

Op 10 mei is De Limburger bij de uitreiking van De Tegel, de belangrijkste journalistieke prijs van Nederland, opnieuw in de prijzen gevallen. Een van de drie nominaties werd verzilverd.

Verslaggevers Rik van Hulst en Sjors van Beek wonnen een Tegel in de categorie ‘regio’ met een reeks onthullende verhalen die ze schreven over misstanden bij de politie Horst en Peel en Maas. In die zaak zijn intussen elf agenten bestraft wegens uiteenlopende misdragingen. Vijf van hen werden ontslagen. Zo’n 1300 strafdossiers werden doorgelicht op zoek naar onregelmatigheden. De Rijksrecherche is nog altijd bezig met het onderzoek.

Zowel Van Hulst als Van Beek wonnen beiden al eerder een Tegel. Eerstgenoemde verzilverde vorig jaar een nominatie samen met zijn collega Judith Janssen voor Project 46, een indringende serie portretten van Limburgers die om het leven waren gekomen bij een verkeersongeluk. Van Beek won in 2016 al een Tegel met een reeks verhalen over de uitbuiting van Filipijnse vrachtwagenchauffeurs.

Leon Janssen en Paul Bots, twee andere verslaggevers van De Limburger waren ook genomineerd met hun reeks verhalen die ze schreven over de ‘dubbele petten’ van toenmalig burgemeester Jos Heijmans van Weert. Zij onthulden hoe Heijmans duizenden euro’s gemeentesubsidie toekende aan een stichting waarvan hij zelf voorzitter was.

Voor hoofdredacteur Björn Oostra is de nieuwste Tegel „wederom een mooie erkenning voor onze weloverwogen keuze te investeren in gedegen verdieping en onderzoeksjournalistiek”.

De Limburger is een van de weinige regionale kranten met een eigen onderzoeksredactie. Die investering heeft de voorbije jaren niet alleen al vaker prijzen opgeleverd, maar vooral veel spraakmakende producties.

Sjors van Beek was dit jaar ook nog genomineerd in de categorie ‘verslaggeving’ met verhalen over een uit de hand gelopen burenruzie in Heerlen. Een Syrisch asielzoekersgezin ondervond problemen met buurtbewoners. Een en ander leidde tot landelijke publiciteit, vooral nadat Van Beek in zijn artikelen het aanvankelijke stereotiepe beeld van moslimhaat en racisme deed kantelen door met documenten onderbouwd te beschrijven dat vooral de vader in het gezin een flink aandeel had in de escalatie van het conflict.